Vanuit het dorp Kalambaka wandelde ik naar de kloosters van Meteora, die op hoge rotsen zijn gebouwd.
Het moet een hels karwei geweest zijn, om die kloosters daar, op die bijna onbereikbare plaatsen te bouwen. Maar het was blijkbaar de moeite waard. Alles om - ook tijdens dit aardse leven - maar zo dicht mogelijk bij de hemel te zijn.
Als het de kloosterlingen om afzondering te doen was, zaten ze zeker goed in de kloosters van Meteora. Sommige van die kloosters waren oorspronkelijk zelfs alleen via bereikbaar via liften die met touwen omhoog werden getrokken. Daarbij ging wel eens iets mis, waardoor zo’n monnik in de diepte stortte. Om hopelijk in de hemel weer wakker te worden.
Reactie plaatsen
Reacties